Dag 11

Vandaag ruilden we onze 24 persoons bus in voor de trein. De 4 uur lange reis was gevuld met mooie uitzichten op theeplantages, watervallen en één of twee animatiefilmpjes. Onze bestemming was Nanu Oya, dat we op het correcte station aangekomen waren werd pas duidelijk toen we Tuscha wild zagen zwaaien op het perron. Op deze gids is altijd te rekenen. Na een kleine bus rit zagen we ons opeens terecht komen in één schattig Engels dorpje. Zo lijkt het tenminste, Nuwara Eliya, ligt namelijk op 2000 meter en heeft het zelfde klimaat en bouw style als onze overzeese buren. Voor de kolonisatie van Sri Lanka door de Engelse was dit gebied niet bewoond. Pas na de aanleg van de spoorlijn maakten mensen het hun thuis. Onze hotel was dus ook een prachtig oude kolonisatisch gebouw waar we als eerst van één lekker classic high tea genoten. Vervolgens stond de verkenning van het dorpje op de lijst maar eerst een uitgebreide uitleg door Tuscha over hoe de drie straten daar in elkaar zitten. Toen wij hem in de stad toevallig tegen kwamen bleek het dat wij meer bezorgd moesten zijn om hem dan anders om. Hij is dit koude klimaat niet gewend. Zelfs zijn muts hielp niet tegen zijn trillende tanden. Op aanraden van hem hebben we toen een Sri Lankaans hapje, genaamd hopper, geprobeerd. Dit is een soort halve bolvormige crepe met kokosvulling en optioneel ook één ei. Na een paar leuke souvenirs gekocht te hebben, en een kleine whisky (puur voor research doeleinden) hebben we gelukkig onze weg (immer geradeaus) terug naar het hotel gevonden.